Hakuna matata
Jambo! En daar zijn we dan, in Kenia! Vorige week woensdag zijn we met Kenian Airways naar Nairobi gevlogen en wederom verliep alles perfect! In de late namiddag kwamen we aan, maar omdat we liever niet in Nairobi zelf wilden verblijven zochten we een betrouwbare taxi op om direct door te rijden naar Naivasha. Dit koste even wat discussie, maar uiteindelijk kwamen we daar veilig en wel om 20:00 aan! De eerste uren en dagen in Kenia blijven we ons verbazen. Het verschil met Ethiopië is zo groot! De mensen spreken ‘goed’ Engels, er is asfalt, er rijden goede autos, de huizen zijn gebouwd van steen, en meerdere hebben zelfs dakpannen... in vele opzichten welvarender dus! Dit is het Afrika dat we kennen van de fotos en televisie: de lekker grof gebouwde moedertjes, de ritmische muziek en de bonte mix aan kleuren op de gevels.
Asante
De volgende dag proberen we contact te leggen met Asante Childrens Home. Het duurt even, maar vervolgens krijgen we een telefoon nr van een Nederlandse die hier nu ook (toevallig) aanwezig is. ’s Middags krijgen we een rondleiding op het kindertehuis, alles ziet er heel verzorgd en netjes uit. Er wonen op dat moment 8 kinderen van onder de twee jaar en 6 kinderen van tussen de 3 en 9 jaar oud. De dag voordat we het project weer verlaten komen er ineens 4 kinderen bij, broertjes die door hun ouders in de steek zijn gelaten. Moeder was er vandoor gegaan en de vader wilde zijn verantwoordelijkheid over de kinderen niet nemen... vervolgens hebben ze 3 weken alleen in het huis gezeten, en werden ze door de buren in de gaten gehouden. Zij hebben ze naar het Safe House in Navaisha gebracht en een dag later kwamen ze bij Asante aan.. Zo'n situatie kunnen wij ons niet voorstellen, ongelofelijk..maar het positief puntje aan dit verhaal is, ze zijn niet mishandeld of misbruikt, zoals een aantal anderen.. Op het project vermaken we ons goed! Voetballen met de oudste kids, helpen met eten geven aan de 8 kleintjes;) enz.. We kunnen ook een paar leuke klusjes doen. Er moet geschilderd worden en verder maken we een paar mooie tuinbankjes op een schaduwplekje onder een rieten kap. Ook maken we kennis met de lokale Keniaanse keuken, waar we iets minder van onder de indruk zijn. Mais is het belangrijkste ingrediënt voor bijna alle maaltijden en op zout na worden er geen kruiden of specerijen gebruikt.
Op zondag gaan we met de manager van het kindertehuis mee naar de Anglicaanse kerk. De dienst begint zoals we verwachten: het is megadruk en groot en het is swingen en zingen. Maar vervolgens hebben we ‘pech’, net vandaag worden alle mensen die in de gemeente actief zijn geweest bedankt en worden weer anderen voor het komende jaar ingezegend. Ook moet er geld ingezameld worden voor de zondagschool, wat allemaal op een leuke maar zeer omslachtige manier gebracht wordt. Na twee en half uur houden we het maar voor gezien en vragen we ons af of de preek nu nog wel of toch niet meer op het programma stond? Onderweg in de Matatu (zoals de minibus hier wordt genoemd) maken we weer iets typisch Afrikaans mee. In Kenia mogen volgens de wet ‘maar’ 14 personen in een minibus zitten en daar wordt ook op gecontroleerd. Omdat in onze minibus wel 20 personen zitten worden er opeens 6 uitgezet. Even verderop worden we gecontroleerd en mogen we doorrijden. Na nog geen honderd meter (dus nog volop in het zicht van de controlepost) stoppen we weer en komen er weer een stuk of 6 bij in. Geniaal toch?!
Al met al zijn we een week op het project Asante Childrens Home gebleven. We hebben er een leuke tijd gehad en een goede indruk gekregen van de gang van zaken. Ook hier hebben we de mensen blij kunnen maken met een bijdrage uit het fonds waar we al eerder van vertelden. Het plan is dat het geld bij zal dragen aan de bouw van een broeikas, wat met de verkoop van groente weer voor inkomsten voor het kindertehuis moet zorgen.
Safari
Al tijdens ons verblijf bij Asante hebben we met verschillende organisaties contact opgenomen om een safari te regelen. We komen erachter dat deze tripjes echt schofterig duur zijn maar we weten achteraf toch een redelijk goede deal te sluiten. De uiteindelijke trip duurt 9 dagen en brengt ons naar de nationale parken Masai Mara (Kenia), Lake Manyara, Serengeti en Ngorongoro (allen Tanzania).
Een safari is het geld wel dubbel en dwars waard! Wat een ervaring! Het is haast onmogelijk om te beschrijven, we hebben alle dieren wel eens in een dierentuin gezien(Diane al wel wat in SA), maar om ze zo in het wild te zien rondlopen is echt wel wat anders. Overigens heeft zo'n safari wel iets weg van een dierentuin, alleen zijn de rollen omgedraaid.. Hier zitten de mensen in een kooi (de jeep of minibus) en zijn de dieren in hun natuurlijke omgeving. Maar we zien prachtige taferelen: direct de eerste game drive (in de namiddag) spotten we al een vrouwtjesleeuw die jaagt op een topi (soort antilope). Helaas voor het mannetje, dat op een afstandje staat te kijken, mislukt de poging en weet de topi te ontsnappen. De volgende dag zien we een hele familie leeuwen, compleet met 3 vrouwtjes, een mannetje en 3 kleintjes. Het leuke van leeuwen is dat ze alle aandacht wel prima vinden en gewoon blijven liggen en een beetje om ons busje heen sukkelen. Echt gaaf, de koning der dieren zo dichtbij! Adrenaline tot en met!
We hebben nu drie dagen Masai Mara achter de rug en hebben natuurlijk nog veel meer dieren gezien. Gazelles, hippos, krokodillen, apen, wildebeesten, olifanten, giraffes (wat een geweldig mooie beesten zijn dat ook), buffalo, hyenas etc etc. Echt zo super! Momenteel zijn we in Nairobi en vertrekken we vandaag naar Arusha, in Tanzania. Vandaar gaat de safari morgen verder en hopen we nog veel meer dieren te zien, in ieder geval om ons lijstje van de big five compleet te maken (daarvoor moeten we nog de neushoorn en het luipaard). dus....wordt vervolgd!
Enne.....wederom ontzettend bedankt voor jullie reacties! Het is elke keer weer heerlijk om te lezen!
Nu maak ik weer wat mee! Mijn zus is jarig en ik zit op visite bij haar. In branbant. Komt een vriendin van haar en geeft mijn zus een grappig cadeautje. Een zeepje in de vorm van taartje. Nou, nog even verder en dit zeepje wordt gemaakt door haar en de opbrengt is voor goed doel.Let wel! Voor Grace Village. Nou, ik kon meepraten! Is dit een nichtje van Karin van de Bosch. Dat is apart he..ik dacht gelijk aan jullie. En vertelde van jullie reis. Nu zitten wij dan ook samen even jullie site te bekijken. Gretha, de nicht van Karin gaat volgend jaar ook naar Grace Village en vind jullie site leuk om te lezen.
Ik zie net dat jullie weer geschreven hebben. Lees dit nog verder als ik weer thuis ben. Ik wens jullie nog een goede reis. (hoe zo , de wereld is soms klein.)
groet Marianne (en Gretha).
Wat een mooi verhaal weer! We keken even op de link van het Asante Childrens Home, dat kwam bekend voor. Volgens mij zijn wij ooit eens naar een concert voor het African Child Foundation geweest omdat een vriendin daar naartoe ging. Grappig!
Die safari-verhalen zijn wel jaloersmakend.... Geniet er maar enorm van. Het moet een ervaring om nooit meer te vergeten zijn!
Hier alles verder prima. Alleen laat het lenteweer nog een beetje op zich wachten. Vandaag voor het eerst het hartje van ons kleine Ravenhorstje gehoord. Heel bijzonder! Hadden jullie al gehoord dat Marinus en Catharina een dochter (Anna) hebben?
Veel succes en plezier nog bij het reizen.
liefs Robert en Sonja
Jazeker hebben wij interesse in die touroperator. We gaan ons nu ook een beetje verdiepen in wat we precies willen zien en zo dus dat komt perfect uit. Ook heel leuk om jullie verhalen te lezen! Wat goed dat jullie nog bij dat project terecht konden en wat een aangrijpende gebeurtenissen zeg!
We blijven jullie volgen en wensen jullie alle goeds!
Liefs,
Marijn en Janneke
wat een super mooie en minder mooie reis hebben jullie we lezen regelmatig jullie verhalen ,geniet van deze tijd,hier gaat alles goed.
groetjes martin liza martin
Wat een verhaal weer!
Arme kindertjes, maar gelukkig dat ze dan in elk geval veilig terecht komen..
En dan die supermooie foto's van die kolossale dieren!!
(Dat moet nu toch wel een stuk meer genieten zijn nu je deze keer Frits bij je hebt, of niet Diaan?)
Zo te lezen hebben jullie het nog steeds goed naar de zin..Nou, daar kunnen we helemaal inkomen!!
Eerder zei ik dat Mirthe vast wel zou lopen tegen de tijd dat jullie terug zouden komen, maar daar beginnen we sterk aan te twijfelen inmiddels! Ze neemt namelijk alle tijd van de wereld..
Ze is nu druk bezig mee proberen te typen op haar manier, wat inhoudt dat ik blij ben dat er een knop 'backspace' op de laptop zit. :-)
Het gaat hier verder erg goed, het niet lopen compenseert Mirthe met een hele grote dosis bijdehand zijn, dus we genieten! Wat zo'n kleintje allemaal wel niet bedenkt zeg, elke x kijken we er weer van op!
Met Pinksteren gaan we een weekje naar Zeeland, kan Erik even lekker bijkomen van de topdrukte! Alles komt opeens tegelijk, dus we zijn allebei blij dat er elke week een zondag is..Even met z'n 3tjes zijn..
Wat het weer hier betreft is het typisch Hollands. Het wil maar geen lekker weer worden, en het is veel te koud voor de tijd van het jaar! Dan hebben jullie het vast een stuk beter getroffen daar!
Genieten jullie nog maar volop, dan gaan wij zo zoetjes aan een beetje aftellen tot de tijd dat jullie weer terug komen naar NL!!
Een dikke pakkerd van ons en van Mimi (dat vindt ze zelf een veeeeeel mooiere naam dan die wij haar gegeven hebben)
Leuk om weer wat te horen van jullie! en wat gaaf zeg dat jullie een safari gedaan hebben..!! En wat een mooie foto's ook! Nou hier gaat alles goed tis alleen wel koud! succes met alles daar he en geniet er van samen! We zijn benieuwd naar de volgende verhalen en foto's! Liefs van ons
Liefs Freek en Anna
PS: wij hopen komende zomer naar Rio de Janeiro te gaan! Oa.om te werken in de sloppenwijken. Das dus een ander continent ontdekken! Wel maar voor 3 weekjes hoor!xx
Lijkt ons schitterend om zo'n busreis te ervaren, waar ze vlak voor zo'n controlepost uitstappen en vervolgens direct erna weer mensen laten instappen. Geweldig verhaal!!!
Wat goed dat jullie je weer inzetten voor een nieuwe organisatie als Asante Childrens Home. Hopelijk kunnen jullie wat bijdragen en goed werk verzetten voor deze organisatie.
Schitterend verhaal over de safari hebben we gelezen en gezien op de foto's. Wat machtig mooi; lijkt ons ook echt tof om te mogen ervaren. We zijn stiekem een beetje jaloers op jullie.
Hopelijk zijn jullie veilig in Tanzania aangekomen, we horen het wel bij jullie volgend verslag.
Geniet van al het nog komende, groetjes,
Arjan, Annet & Levi
Ik moet eigenlijk naar bed, maar ik zit stiekem achter de laptop van papa. Papa ligt toch buiten in de tuin te luieren.
Ik was wel een beetje ongerust hoor na die vliegramp in Libie. Ik weet nog niet zoveel van aardrijkskunde, maar dacht eerst dat het vlak bij jullie was gebeurd. Maar gelukkig vertelde papa dat jullie op safari waren en het erg naar de zin hadden!!
Mag ik ook een keertje mee ome Fletch? Ik heb nog nooit een leeuw gezien en ik ben ook nog nooit in het dierentuin geweest? Ik zou het wel heel spannend vinden om een keertje opgesloten te zijn in een kooi en juist de dieren daaromheen lopen. Dat vond papa ook erg grappig en leuk verteld door jullie ome Fletch en tante Diane.
Ik mis jullie wel een beetje, want ik ben al heel groot en sterk geworden. Jullie kennen mij straks niet eens meer terug. Daarom heeft mama ook wat foto's opgestuurd.
Pssttt ome Fletch, gaat u nog naar het WK voetbal toe? Ik zit papa de oren van het hoofd te zeuren, want ik wil zo graag het voetbal zien. Als u gaat, vraagt u ons ook mee he?
Sssstttt niets zeggen hoor, want mama mag het niet weten, maar ik ga met papa zaterdag de finale van de CL kijken. Gaaf he, dat mag van papa. Alleen mama weet er niets van, dus niets zeggen he ome Fletch......ssstttttt!!!
Ik ga nu snel naar boven want papa komt uit zijn luie stoel, ik denk dat hij een biertje gaat pakken. Normaal moet ik dat voor hem doen, maar ik doe net of ik dat nog niet kan, hihihihiihhihhi.
Doegggg ome Fletch en tante Diane, kusjes en tot snel,
Levi